yaşadıklarımın hepsi,
ne bir hayal nede gerçek,
direnecek halim kalmadı.
orta yolu bulamadım,
gönülsüzüm sanma sakın,
istemeye yüzüm tutmadı.
ayrılıklarımın hepsi
ha bir eksik ha bir fazla,
anlatacak kimsem olmadı.
korkmuyorum korkmuyorum
ağlamaktan çünkü dostum,
ağlayacak gücüm kalmadı.
yıllara küstüm gönlüm buruk,
sordular dedim moralim bozuk,
tüm bu durgunluğun ardında
bir acım var birde yorgunluk.
kendime kızdım kaldım yenik,
duymadım çünkü kulağım delik,
tüm bu suskunluğum aslında,
fırtına öncesi sessizlik !...
Hiç ağlarken gülüp,
Gülerken üzüldün mü?
Sen hiç hayattayken öldün mü be candostum?
Anlatsam dinler,
Dinlesen anlar mısın ki?
Dinlemen için hayatta olman,
Anlaman için de ölmen gerekli.
Oysa beni anlamanı,
Hiç bir zaman istemedim ki !...
